Belki imkansız ama benim için desem
Kalbinden taşlar sökülse bile her gece
Bulutlardan bardaktan boşanırcasına yağan yağmur gibi
Sende sussan,konuşmasak bu gece
Ve şöminede yanan ateşin harı anlatsa derdini
Biz aşka gözleri gülmeyen bahtsız şairlere;şiirlerini...
Sevgilim
Sabahlara uyanamıyorum
Bu küçük şehirde her yer
Sensiz karanlık
Bırakma beni sevgilim
Ne kadar üzgünüm?
Kelimeler yahut sesim,
Ya da ne bileyim başka bir şey...
Bunu ölçebilir mi?
Bilmiyorum,bilemiyorum.
Daha doğrusu bilmek istemiyorum.
Söyleyecek bir şeyler arıyorum
Mahsülü kaldıramamış bir çiftçi gibi
Hayal kırıklığıyla izlemeni beni
Umutsuz, bıkmışçasına
O çorak kurak topraklardan kaçıp gitmek isteyen
Ama gidecek başka yeri olmayan
Öyle kırgınım ki şu an hayata
Kaşlarımın üstündeki çukurlara turnalar yuva yapmış
Parmaklarım buz kesmiş kalbim cayır cayır yanıyor
Ağlayamayacak kadar yorgunum üstelik
Korkuyorum sesimi çıkarmaktan
Kendimi azarlamaktan.
Ellerimi unuttum, parmaklarımı çizdim
Gözlerimi bağladım.
Her şeyi kaybetmişçesine
Yine yeniden doğmuşçasına
Ölmüş ve diriliyormuşçasına
Başka bir hayata uyanıyormuşçasına,
Bazen
Düşünüyorum:
Düşünürken bile
Bir şey düşünmediğimi,
Düşünmemem gerektiğini
Düşündüğümü düşünüyorum
Hiçbir zaman
Kaçamazsın
Olacak olan şeylerden
Dünyanın en kötü insanıyken en iyisi olsan bile
Dönüp dolaşıp bulur seni her zaman
Kafanda döner yıldızlar
Farklıyım bugün, aynada gördüğüm kişiden
Bugün bir başka uyanmışım
Kuşların sesini bile bir başka duyuyorum .
Farklıyım işte ne bileyim!?.
Dilimin ucunda kelimeler,söyleyemiyorum,onlar bile yabancı
Bir başka güneş doğmuş bugün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!