Kurudu sol yanımdaki bir avuç okyanus
Kuruttuğu vahalara bir yenisini ekledi, ten kafesim
Şafak;
Gökteki yıldızların katre katre
Sabahlara düştüğü gibi
Söküldü , varla yok arası mahremimden.
Sevgilim
Sabahlara uyanamıyorum
Bu küçük şehirde her yer
Sensiz karanlık
Bırakma beni sevgilim
Ne kadar üzgünüm?
Kelimeler yahut sesim,
Ya da ne bileyim başka bir şey...
Bunu ölçebilir mi?
Bilmiyorum,bilemiyorum.
Daha doğrusu bilmek istemiyorum.
Söyleyecek bir şeyler arıyorum
Mahsülü kaldıramamış bir çiftçi gibi
Hayal kırıklığıyla izlemeni beni
Umutsuz, bıkmışçasına
O çorak kurak topraklardan kaçıp gitmek isteyen
Ama gidecek başka yeri olmayan
Bazen
Düşünüyorum:
Düşünürken bile
Bir şey düşünmediğimi,
Düşünmemem gerektiğini
Düşündüğümü düşünüyorum
Hiçbir zaman
Kaçamazsın
Olacak olan şeylerden
Dünyanın en kötü insanıyken en iyisi olsan bile
Dönüp dolaşıp bulur seni her zaman
Kafanda döner yıldızlar
Farklıyım bugün, aynada gördüğüm kişiden
Bugün bir başka uyanmışım
Kuşların sesini bile bir başka duyuyorum .
Farklıyım işte ne bileyim!?.
Dilimin ucunda kelimeler,söyleyemiyorum,onlar bile yabancı
Bir başka güneş doğmuş bugün
Kalbim üşüyor çarpıyor
Rüzgarda savrulan bir yaprak gibi.
Her türlü acıyı pompalıyor
Biraz mutluluk içeren her damarıma.
Kalbim
Kaldırmıyor artık
Boynuma en yakışan ipi düşlüyorum
Sarı mavi kırmızı yeşil
Tüm renklerin içinden geçtim
Rengi artık mühim değil
Prizmalarda kırıldı kalbim .
Sonrası koskoca bir hiçlik,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!