Sadi Yıldırım Şiirleri - Şair Sadi Yıldırım

Kuşlar uçurdum gönül kafesimden.
En uzak diyarlara.
Hasretlik adına
Ötüştüler,
Zifiri karanlığın en suskun yerlerinde.

Hani bazen su gibi içilmek ister insan..
can suyu olayım diye.
ısıtayım diye bazen ateş olur..
bazen de bir GEL olmak ister…
tüm cümleleri.. kelime ve harfleri..
Gel’ in ardına takıp koşmak ister

Benim gecelerimde,
Ne bir gün doğar,
Ne bir yıldız kayar,
Kapkaradır gökyüzü.

Diye diye…

Bu sana son şiirim.
Ruhum, gözyaşlarımın fanusuna
hapsolmuş gibi, damlarken erimekte.
Bir figan kaplamış sır düğümlü ahımı.
Sen say ki sen sen değil, ben ben değilim.
Aç kollarını kucaklamak istediğine

Vurgun Yemiş Yüreğim,
Sanki bedenime yük.
Bozkırda ıssızlık sürüsü…
Gül’ ün bağrında bir ikindi vakti,
Volta atan âhın yankısı benim.

Gözlerimde,
Yitik bir sevda.
Yüreğimde,
Hazar türküleriyle süslü yalnızlık.
Bir seni sevdim oysa.
Mor menevşe gibi,

Rab…
Hayal…
Sevgi…
Yol…
Din…
Vicdan…

Fasl-ı Gül
Yüreğim şerha şerha…
Ne yana baksam,
Mevsim hazân.
Oysa,
Veballer bağlamış, yeminler etmiştim uğruna.

Ol derse olur Rabb-i Zülcelâl
Hubb-u İlahidir her dem-ü hal
Ol Muhammed'dir nefse gülnihal
Şak-kul Kameri bilen yaklaşşın …………..(sadi yıldırım)

Gül ve Ay

Karanlığın son çırpınışı
Ve…
Seherde,
Güllere düştüğü gibi,