Sabit İnce Şiirleri - Şair Sabit İnce

Su insan bin turlu hülyaya dalar
Zerreyi kareyi sele çevirir
Kimi de boş boşa fikrini yorar
Harcanıp tükenmiş pile çevirir

Bazıları koşar bir uğraş verir

Madem senin kulun isem,
Belayı niye verirsin.
Bilmem ki sana ne desem,
Çileyi niye verirsin.

Yaşar mıyım ölü müyüm,

Gözü görmez bizimkinin
Aslı kör oğlu, kör...
Yanında duruyor senin,
İster köroğlu kör..

Sırtta köroğlu oturur,

Aslın asaletin nedir diyorlar
Kuru bir davadır güder dururuz
Arkanı dönünce laf ediyorlar
Boş kelam peşinde gider dururuz

İnsanın aslına Adem diyorlar

Bilmem kacinci hükümet,
Kuruldu kuruldu gene.
Yeter bitsin bu akamet,
Iki bine geldi sene...
Cöpten ekmek aranmasin,
Ast üstüne yaranmasin.

Memleketten Mektuplar –1-
- Ozan Şerafettin ve Fedai’ye-
Mektubunu aldım sağol gardaşım,
Düşünüp hayale daldık diyorsun.
Kağıt kalem oldu inan sırdaşım,
Zamana bir tokat çaldık diyorsun.

İSEN

Kainatda ayna benim,
Gel gör, görebilir isen.
Gökte uçan turna benim,
Gel al, alabilir isen.

Kendim olmak istedim de
Olamadım bir gün bile.
Her gün yolun bekledim de,
Bırakmadı tek gün çile...

Sabit İnce Kayseri 3.8.2004

Gürkani’nin sazı ile,
Selimi’nin sözü ile,
Antalya’nın yazı ile,
Ne güzel muhabbet oldu.

Hüseyin Balım da hatlı,

-Büyük usta Rasim Köroğlu'na-

Duyunca naranı Eskişehirden,
Bedenim ikiye bölündü gitti.
Ustamız vurunca beşibir yerden,
İnce bu meydandan silindi gitti.