Sabit İnce Şiirleri - Şair Sabit İnce

Sabah oldu gün doğuyor usuldan,
Yine efkar bastı deli gönlümü...
Bıktım usanmadım ben bu fasıldan,
Boşa harcadımda bütün ömrümü...

Her seher her sabah böyle olurum,

Saçları ipek mi sırma mı sırma,
Aşkin zehirli ok kalbime vurma.
Gördüm ki katarla gidiyor turna,
Ne güzel yaratmış turnam yaradan,
Yeşil sunam şimdi geçti buradan.

VATANDAŞ OSMAN'A
-Harun Yiğit'e-
Düşünmeden hep kaşınıp durursan
İlelebet böyle sürünün Osman.
Herkes çalışırken sen oturursan
Sandıklardan böyle kürünün Osman.

-Mustafa Yaralı’ya-
Kalleşi kafana takma diyorsun,
Mertleri namerde çatanla derdim.
Edep ve erkandan bahsediyorsun,
Varımı, yoğumu bir sele verdim.

Veysel kalp gözüyle gördü,
ilmek ilmek sevgi ördü.
bin sekiz yüz doksan dördü,
sivas da bir Veysel doğdu.

sevdi, insanı hoş gördü,

Dert ortağım haldaşımsın,
gideriken yoldaşımsın.
konuşan o dildaşımsın,
hey benim zavallı babam.

sırlar açık sırdaşımsın,

Sevgileri hale hale,
örmüş güzel yavrularım.
atamız yakmış meşale,
sönmesin hiç yavrularım.

güzel eserleri gördüm,

Doğumdan bugüne dağı, bayırı,
Senin için gezmedim mi sevdiğim.
Bu sevdanın kime olmuş hayırı,
Bile bile azmadım mı sevdiğim.

Aşkın sarhoşudur divanelerde,

Yeter artık bu kadarla bitirek,
Eksiğimiz varsa çabuk yetirek.
Ne istersen bedelini getirek,
Yorma şu garibi yollara dogru.

Halk müzigi diye halka sunulan,
Sacmalardan usandik biz yetmez mi?
Allanip pulanip cama konulan
Özgün deyip özümüze el atan,

Söz bilmeyip sözümüze söz katan