Bu hayatta biz köle edildik
Mem misali Zine yasak
Mecnun misali Leylasına yasak
Bu gün birbirimizden ayrıyız. Uzaklardayız.
Niye kader... niye biz.
Söz vermiştik oysa birbirimize; ayrılmayacağız diye.
İlkbaharda olsun ölümüm
Kısın şu sesleri kısın!
Alın götürün tabutumu burdan
Götürün ait olduğum yere
Götürün
Beyaz kefene sarın
Ne canlar aldı bu toprak
Vazgeçtiler senden her gün biraz daha
Kimi kanatlarını kırdı senin
Kimi iftira attı
Kimi isyanlardaydı fakirsin diye
Kimi ziyandaydı yıkıp döktüler seni
Dertliyim yine arkadaş geceye verdim kendimi
Sigara üzerine sigara yakıyorum
Yanmış ki yüreğim ne yanmış
Bir sevgiye, tek bir sevgiye ihtiyaç duymak ne zor
Bende diğerleri gibi olsam; sevsem bıraksam
Tek bir sevgiye ihtiyaç duymak, ne zor!
Bir insan düşün ezilmiş bitmiş
Nedensiz hayata küsmüş
Yorgun dargın hayata
Ne feci bir korku
“haydi” bit diyor zamana
Zamanla yaşama hevesine
Eskiden bağlandığım
Hasret kaldığım
Umudum tek tutkum
Ve de tek çaremdin
Artık hiçbir şeyim değilsin
Çünkü bunu sen istedin.
Sen seni düşünürken;
Ben beni hiç düşünmedim.
Sen varlığına sahiplenirken;
Ben varlığımı yitirdim.
Garip bir adam;
Suskun bir hayat
Hep yalnızlıkla dolu bir aşk;
Gerisi yalan
Yüreği yanık ki, ne yanık
Ne zaman gülmeye çalışsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!