Gönül eğlendirip de gittin
Yalnız bıraktın beni
Beni suçlu bulan tek seni
Gücendim senden bana kalan anılara
Gücendim.
Ahpaplarım
Dert bulanlarım
Can yoldaşlarım
Kardeşlerim
Seslenişim size bu!
Siz güldünüz ben gülmedim.
Umutlar eridi bunca çile ile
Benzedim rüzgarda savrulan güle
Mecnun misali düştüm çöle
Leyla yolumu buldu mu benim.
Sen doğarken gülmüşsün
Seni gece gündüz soruyordum
Ufuktaki yıldızlara, evrendeki var oluşlara
Ama sen benden uzakta yabancılar diyarında
Gönlünce eğlenip beni hiç umursamıyordun.
Bu olanlara inanmamıştım halada inanmıyorum.
Bir zamanlar sana canımı feda ediyordum
Sana dur gitme diyemem
Benim ne haddime
Üzülüyorsan bu dediklerime
Dur gitme diyemem
Ne haddime.
Soğuk bir şubat akşamıydı
Hatırlıyorsan eğer sen olmuştum.
Ben bir zalimi sevdim
Koca dünyaya sığınamıyorum şimdi.
Ölümü seçtim sensizliğe
Değişmem seni hiçbir şeye
Bu can bu baş fedadır sana
Benim nazlı yarim
Güzel Şemdinli’m.
Ben seni her şeye rağmen sevdim
Gece çökerken üzerime sensiz
Zorda olsa katlanabildim
Ve kimseye sebepsiz
Seni seviyorum demedim
Ben seni çok sevdim.
Yine uzatmışlar yolları hasret çekenlere
Doktoru yok, öğretmeni yok
Meçul kılınmıştır insanı
Gözleri yollarda her gün bıkmadan
Gurbette ki dostlarını arar usanmadan
Ararda insanına hasret bir türkü ahengiyle
Hasretin içimde açsa bir yara
Dayansam her gün duvara
Ağlasam arasam orada burada
Sana olan aşkımdan yaksam bir sigara
Tüm acılarımı söküp atsam sokaklara
Kırılıp kaybolsunlar diye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!