En büyük hatayı seni sevmekle yapmışım
Ne kadar aptalmışım.
Sevgiye değer vermeyen birine sevgimi kaptırmışım
Ne kadar aptalmışım.
Beni bırakıp gitme sevgili
Sensiz ben yaşayamam
Gitmenle ölüm fermanım yazılacak
Benim sana ihtiyacım var sevgili
Bir balığın suya ihtiyaç duyduğu gibi
Bir kuru toprağın yağmura
......Beni yeniden şiirle tanıştıran o Makul Yüz; o Melül Gözlere... Leyla Acer'e...
Demin bir sevdanın nağmelerini yazdım
Ceylan yüzünü, zeytin karası gözlerini anlatan
Sonrası bir ayrılık enkazı;
Van'ın Uludere'nin sancılarını yaşatan
Yavaş yavaş batıyor aftap
Artık beni bekleyecek kimsem yok hayatta.
Yalnız gölgemi görebiliyorum etrafımda
Gecemde gündüzümde hep yalnızlık.
Bir korku var şuan içimde
Ne demir parmaklıklar
Nede dünyadır benim yerim
Benim yerim senin yerin
Az kaldı bekle geleceğim
Ne yaşadık fani dünyada
Nede yaşayabildik
Sen şuramdasın kalbimde.
Bir melodi kadar canlı,
Bir şiir kadar duygulu…
Sen şuramdasın kalbimde.
Öyle masum
Öyle sessiz
Bir adam yalnız yürümekte kaldırımlarda
Saat bulunca gecenin biri, dışarıda
Aynı yerde, aynı sitemlerde
Boynu bükük garibim; isyanlarda
Kimler vurmadı ki sırtından
Kimler yakmadı ki yüreğini,
Biraz daha kal
Vurma beni yalnızlığa
Kal
Bırak bu baharda geçsin.
Her şey olacağına varır
Sen kal, gitme…
Her şey anlamsız biliyorum
Ya da anlamlıydı ama ben anlamsız buluyordum
Belkide yanlıştı bu düşündüklerim
Ya da düşünmeye yeltendiklerim
Çareyi sende aramak belkide en büyük aptallığımdı
Ya da saflığımdı seni böyle düşündüren
Sen gittiğinde
Yine bir mabet(ölüm) çığlığı buldu beni
Ve sensiz kalan bu topraklarda
Mabet(ölüm) kokuyordu.
Gezdiğim mecralar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!