Saadet Kılıçaslan Şiirleri - Şair Saadet ...

Güneş batarken hüzün boyar kızılı
Hasret sarar gecenin karanlığına
Özlem iç geçirir ah şu gün batımı
Ya aydınlat yüreğimi ya da terk et

Çal taş plaktan Müzeyyen Senar olsun

Uzaklardan geliyorum senin için
Dalgaların koynunda çırpınışlarım
Vuslata vurmuş ayrılıklar
Yüreğim vurgun yemiş,gibi aşksız

Beni aramak istersen
Ben oradayım
Güneş tam yükseldiğinde
karşına çıkarım bil ki...

Yürürsen yeşillikler içinde

Yüzünü sığmayan hayallerime çizdim
Seni incitmeden.
İlk adımlarını göremediğim,
Rüyalarımda sakladım usulca.
Gülücüklerini özledim,
Gamzeli yanaklarına,

Ceylan gözlüm dileğim sana
Sen de erersin muradına
Yazmış mevlam benimde alnıma
Hasretse bitsin ayrılık
Ecelse alsın toprak artık
Ölümü bile çok görme bana

Ufacık bir çocukken,geleceğini nasıl elinden alındığını anlatırken gözlerinden akan yaşları saklamaya çalışan kadını dinlerken insanları böyle cehalete
sürüklüyorlar diye düşündüm.
o,zamanlar üç yaşında gazetelerin büyük harflerini heceleyerek, okumayı
başlamış.Dört yaşlarında tamamen sökmüş okumayı divanın altına girip öyle okurmuş bir sürü roman ve mizah dergileri okumuş.
En çok da Kemallettin Tuğcuyu okuyarak, ağlarmış.Duygusallık o yaşlarda başlamış onda,sanki başına gelecekleri biliyormuş gibi,okurken kitapları gözüne çok yaklaştırdığı için şaşı olmuş.Bir kaç kişi el ve ayaklarını tutarak limon sıkmışlar gözlerine düzelmiş sonra,bir sürü oyuncakları olduğu halde,
o yaşlarda kitapları tercih edermiş.

Aşığım ben doğaya ve bahara
Ağaçlarda öten kuşlara
Aşığım ben yağan yağmura ve kara
Gökyüzündeki yıldızlara güneşe ve aya
Yasemin gül karanfil
Hepsi benim hayatımda

Hayallerimin en büyüğüyle
Sana bağlandığım
Sevdamın büyüklüğüne
Aldanıp kaldığımın

Farkında mısın?

Yağmur olup yağdın çorak toprağa
Sabrın kara tahta sevgin tebeşir oldu.
Gökyüzüne yıldızlar doldu.
Güneşim sen oldun öğretmenim

Ektiğin tohumlar yeşerdi,

Gök yüzünden izin aldım
Yağmurlara aldırmaksızın
Yıldızlarla dans edeceğiz
Bulutlardan rica ettim
Aşkımı davet etmesinler diye