Mavi bakıyor gözlerin gökyüzünden
Parlıyor güneş saçlarından
Huzurla uyu sen atam
Cumhuriyet ışığın sönmeyecek
Çizdiğin yolda yürüyüp
On kasım ağladı yokluğuna
Poyraz esti rüzgar sarı saçlarından
Deniz bir dalgalıydı ki hiç sorma
Durulmak bilmeyen yüreklerimizde
Seni andık özlemle ATAM
Daha gelmem buralara
Seni de kaybettikten sonra
Gözyaşımın ne önemi var
Islak mendilimi bile vermem sana
Açma kanayan yaramı
Bize gelsene bugün saklambaç oynayalım
Hava güzel olursa uçurtma da uçururuz
En renklisinden uçan balon alır annem
Bak şu gördüğün tepe var ya hadi ver elini
Koşalım beraberce belki de bulutları tutarız
Ne o ağlıyor musun yoksa
Eylül yaprakları gibi döküldüm yerlere
Sararan yüreğimden göçmen kuşlar gitti
Mavi gökyüzünde uçmuyor sevdam
Gri bulutlar çaldı güneşimi
Şiirlerim hüzün yazıyor
Gözyaşlarım sayfaları siliyor
Kucağında büyüdüm ben eylülün
Sararmış yaprakların arasında
Hasret yağardı gökyüzünden
Bulutlar sancı çekerdi umutlara
Rüzgar ninni söylerken hazanda
Hüzün ağlıyor hasretine gözler
Vuslatın kapısında yürek bekler
Zemherinde ekimin hoyrat eser
Öfkeni kalbinden sil de gel
Bayramım olsun benim
Eylülden düştü yere sarı yaprak
Acımasız bulutların eseriydi gece
Sabaha kadar ağladı yıldızlar
Veda etti ekime gitme
Sonbaharda kal
Doğanın üzerinden soydu
Seven yüreğime hasret koyma benim
Gitme sakın ağlamasın gözlerim
Sevdan ile yanmaksa benim kaderim
Varsın yansın sensin benim ecelim
Ölmezsem aşkına yemin ederim
Düşlerinin hayal denizinde dalgalanan kadın
Boraya tutulan bir gemi batarken yüreğinde
Ne umutlar vardı belki yeşeren bahtında
Kesilen infaz odasında on üçünde gelin olacak
Yada toprak olacaktı cansız bedenin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!