Rukiye Küçük Şiirleri - Şair Rukiye Küçük

Bir çılgınlık yapalım mı?
Ne dersin evlat
Yırtıp atalım mı, sancılı yıllardan ne kalmışsa geriye
Acıtan, ağrıtan, tekrar başa sardıran
Hani diyorum ki, tek bir satır kalmadan
Güneş olup doğalım mı, köhne karanlıklara

Yürek öyle bir mizandır ki, kendi ağırlığından ne bir milim eksiğini kabul eder ne de bir milim fazlasını kaldırabilir.
Aşk' ın ömrü yürek ağırlıklarının paralelliği nisbetindedir

Yokluğunu vuruyor üryan saatler
Hasretin pervasızca arz-ı endam ederken
Ayaz yiyen köpek misali üşüyor ömrüm
Üstelik
Ne gel diyecek gücüm var benim
Ne dizlerinde derman senin

Akşamlardan hüzzam bir akşam
Akdeniz sırılsıklam
Ay geceden firari
Zehir zemberek susarken, dudaklarda her kelam
Yeniyetme bir poyraz doğuyor, perdeyi kıpırdatan
Varlığı mıydı yokluk, yokluğu muydu varlık

Veresiye sevgiler gördüm
Peşin peşin unutmayı öğrendim

Dişağrısını andırıyor yokluğun
Hani geceler boyu sancıyla kıvrandırıp
Hayatı zindana döndüren

Hani
Dünyanın tüm lezzetlerini

Öyle insanlar var ki, hayvan olasın gelir
Öyle hayvanlar var ki, insanlık dersi verir

'Sen bana susamazsın' derdin
Sana öyle sus/ardım ki
Ummana dalsam serinlemezdim

İsmin dudaklarıma serap olduğundan beri
Ne kelamın tadı

Ey zulmetin bağrından, bahtıma doğan güneş
Yıldız aya, ay sana, sen ruhuma öyle eş
Sen mana aleminde, rakseden aksi-seda
Duyduklarım duyulsa, biad eder pür seda
Her kelamın bir milad, sükûnet arz-u muhal
Gözlerini resmeder, mehtabı saran Zuhal

O'nun hanları vardı ve birde limanları
Kiminde geceler, kiminde demirlerdi
Kâh yorgun olur inler, kâh keyifle söylerdi

Hiç biri diğerinin bildiğini bilmezdi
Birine ayan olan, öbürüne geceydi