Bendedir özlemi, gülün bahara
Nedense düşlerim her zaman yarım
Alın, götürün beni maveralara
Yükü ağırlaşan baş ve ayaklarım
Varsın incecikten bir kar yağsın,
Odan sıcacık, kuştüyü yatağındasın.
Düşünde çiçekler istediklerim,
Uyanmak istersin, uyanamazsın.
Seninle anlamlı bütün şarkılar,
Zamansız acı haber;
Bir güle kıydı kanser.
Bu gül, evimin gülü,
Perihanımmış meğer.
21 Kasım 1983
Kar yağar, karlı dağlar görür
Bir tren penceresinde yalnız
Geçer hayâl içinde mavi bir ömür
Ve bir portakal soyar düşündüğü kız
Dallarda yine bahar,
Yine her şey bu yerde iyi.
Eteklerinde serin serin bir rüzgâr
Ve bende şafak kimsesizliği.
Bu dünya bizim için,
Nerdesin, bekliyorum bir daha görmek için
Saksıda çiçeklerim beklemekten sarardı.
Bu solgun çiçeklere biraz renk vermek için
Gözlerinde tılsımlı, sonsuz bir hava vardı
Söndü mü sevmek dolu; hülyaların, hevesin
Göl bir yeşil seccade
Süsü bahar çiçeği
Nilüfer dalar vecde
Açılır nar çiçeği
Leylâk yüklü baharı
Şirin için dağı delen Ferhat’ın
Gönülde kanayan yarası bende
Kişneyip şahlanan yağız bir atın
Özgürlük yaylası, ovası bende
Benim şanlı bayrağım göklerden inen bir kız
Ki, ona şafak rengi ne güzel de yaraşır
İki sevgili gibi kucaklaşan Ay-Yıldız
Alevden saçlarında sonsuz mutluluk taşır
O, rengini ne gülden, ne de şafaktan aldı
Bir martı uçuşunu unutanlar,
Beyaza hasret kalanlardır,
İstasyona dolup dolup boşalanlar.
Ben,
Bir zamanlar seviştiğimiz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!