Kalbim çürüyor göğsümde bekledikçe
Açamayan bir çiçek gibi baharı bekliyorum
Belki de bahar yoktur bu iklimde
Kalbim gitgide küçülüyor ve ben büyüyorum
Bu baş ağrısını dindirecek tek ilaç
Beni bu dünyada oyalayacak bir amaç
Varlığımın tek vardığı nokta olan yokluk
Biz zaten bulunduğumuz yerlerde yoktuk
Yine de fena değil şu nefes almak
Bambaşka bir hayatı arzuluyorum
Bambaşka bir insanı arıyorum aynada
Kalemimden farklı kelimeler çıkarıyorum
Uykumda yazdığım satırlara
Ben olmak buysa eğer
Belki bugün olur belki yarın
Biraz beklemek lazım
Önce yaralarımı sarmam gerek
Yalnızlığı tatmam gerek
Sessizliği duymam lazım
Kapa gözlerini, huzura dal
Uyuştur bilincini, uykuda kal
Sabah olmadan biraz daha
Ne olur birazcık daha
Uzak dursun dertler benden
Uyanınca bir şeyler düşünürüz
Bir şeyler hissetmek için derimi yüzüyorum
Dünyada nüksetmek için zihnimi süzüyorum
Varlığımın elle tutulur bir tarafı kalmadı
Daha fazla kaybolmadan bulunmak istiyorum
Ve ben
Yokmuş gibi var olan ben
Bir gün okunması umuduyla şiirler yazıyor,
Evrenler anlatmak isterken olmazlar susuyorum
Yaşamak arzusunun telaşıyla yanıyorum
Kavrulmak istiyorum, tutuşmak istiyorum
Boşluğun içinde bir boşluk
Ben o boşluğun da içindeyim
Boşlukta sonsuz boşluk olur
İşte her bir boşluk benim
Sonsuz boşluk sonsuzluk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!