Bahar gelince yeşillenirim
Yaprak yaprak filizlenirim
Toprağa daha sıkı tutunur köklerim
Yüzümü güneşe dönerim
Yağmur daha bir tatlı yağar
Bu bedenin içine sığamıyorum, dünya olmak istiyorum
Bedenimi yırtıp kaçmak istiyorum
Evren olmak istiyorum
Gökyüzüne tutunmak, asılı kalmak istiyorum
Ayaklarımın yere değmesinden sıkıldım
Kuşlarla konuşacaklarım var
Özgür hissediyorlar mı merak ediyorum
Gökyüzünde kolayca kanat çırparken
Bir yere konmak için henüz erken
Sessiz olun burası çok gürültülü
Kendimi duyamıyorum
Açılın biraz burası çok kalabalık
Kendimi göremiyorum
Yaşadığım hiçbir anda kendimi tutamıyorum
Parmaklarımın ucunda çiçekler açardı
Ben güneşin altında oyunlar oynardım
Ne uzak, ne hasret zamandı!
Bir sabah o günden uyandım
Hep yaşamak hep yaşamak
Ama ölümü ucundan tadarak
Ölümün olduğu yerde yaşam yok
Yaşamın olduğu yerde ölüm çok
Yaşayanlara ölüm var da ölenlere yaşam yok
Bir avuç toprak birkaç damla su
Filizlendir ışığını değiştir bakışını
Yer de senin gök de senin
Bu dünyada doğdun dünya senin
Bu evrende oldun evren senin
Sen evrensin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!