Sesimi sustum, hevesimi tuttum
Kendimi gömdüm bedenime
Ve hiçbiri kendim için değil
Kafamı çevirdim gökyüzünden
Çölde bıraktım ruhumu
Gerçeklere ihtiyacım var ama hayallere de
Umut edebilmek her şeye rağmen
Oralarda hayat hâlâ devam etmekte
Buralarda gün geceye dönerken
Güneşleri saklamak lazım ve tutunmak yıldızlara
Suni ışıklar yakalım gözlerimizin arkasına
Bu gece uyku yok bu gece şiir var
Bu gece ben varım bu gece ruhum var
Harflerime sığmıyor yıldızlar
Yine de yazmaya çalışıyorum
Karanlığın verdiği sarhoşlukla
Ellerim harflerin üzerinde
Uyuyamıyorum
Gecenin en derin karanlığında boğuluyorum
Aya ve güneşe tutunuyorum
Gözlerimi kapatıyorum ama uyuyamıyorum
Beynimde binlerce yıldız
Kim bilir hangi galaksinin tozu sinmiş üzerime
Kalabalık, gürültülü bir bedenin içindeyim
Vicdanımı rahatlatacak bir nedenin peşindeyim
Varlıkla yokluk arasında kaldım, bilmem neyim
Bilmem neyin elleri bu beni tutan, yerimdeyim
Sevgi var mı nefret yok mu, doğamın gereği ne
Yanaklarım çiçek açtı sulanmaktan
Kimse toplamıyor kimse koklamıyor
Kirpiklerim yosun tuttu nemlenmekten
Saçlarımı rüzgâr bile okşamıyor
Sandalye boş, alabilirsiniz
Gecenin bir vakti boş sokaklarda tek başıma yürümek istiyorum
Kulağımda sakin şarkılarla acelesiz adımlar atarken
-Saat kaç olursa olsun benim için daha erken –
Karanlığı seyredip yaşamayı düşünmek
Yaşamak ne demek?
Bulduğum onca cevabın arasından en sevdiğimi seçmek ve yaşamak istiyorum
Hep aynı gök hep aynı yer
Nefes al ve göğüs ger
Ne gülmek ne ağlamak
Benim derdim yaşayamamak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!