Yeşil yürüyüşler yaparken mavi hayaller kuruyorum
Avucumdan kıyamadığım çiçeklerin gölgeleri dökülüyor
İçimden huzursuzluk iplik iplik sökülüyor
Ve işte umutsuzluk rengârenk boyanıyor
Ben gerimdeki intiharları birazcık unutuyorum
Beynimdeki bulutları göklere uçuruyorum
Ve diyorum ki “Ne zaman yaşayacaksın?”
Doğalı çok oluyor
Kendimi boşluktan çıkarıp hayata koymalıyım
Ne yapıp edip doğmalıyım
Ama çok yorgunum, elimi kimse tutmuyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!