Dinmek bilmez bu fırtına
İzlerimi kar kapatmış
Hazır beni yok saymaya
Sanki benden daha Pişmanmış
Dayan diyor içimden biri
Su yürüdü toprağa
Kan yürüdü cana
Yeşillendim yine ben
Bu bahar da aynı dala
Üşümüşsün bütün kış
Rüzgarıma
Su gibi akmadıkça
Akıp yolun bulmadıkça
Dolup dolup taşsan nolur
Bulduğunu tartmadıkça
Kendi doğrun bulmadıkça
Çok uzaktan gördüm dağı
Durup sırtım yaslamadım
Fidan olup dal vermeden
Bir gecede harman oldum
Adını ezber etmeden
Düşmeden önce kırılan
Son hatırası
Ayrılan yerinden sızlar
Her yarım büsbütün
Kimi ömrünce yanacak
Ateş bulamaz
Yanar söner bu şehirde ışıklar, adını söyler
Bu şehirde rüzgarlar hep, kokunu eser
Sen gülersin hayat başlar kaldığı yerden, açar çiçekler.
Ellerin uzanır karanlıklarda,
Gözlerin gecemin yıldızı olur.
Şarkıya Söyle
Ben bir anneyim ferahlat içimi
bu şarkıya söyledim öğrendiklerimi
küçücük ayaklarıyla kocaman adımlarla
koşuyorlar yetişmek için
Kördüm duydum
Duydum gördüm
Gördüm aydım
Sordum şaştım
Mumdum yandım
Yoldun aradım
Aşka gelmiş misafir gibisin
Biraz oturup sonra gidecek
Şu kapıdan çıktıktan sonrası yoksun
Önce hüzün sonra yüzüm silinecek
Her gün karşılaştığın biri gibiyim
Sen Olmasaydın Her şey!
Giderdim bu Şehirden
Dinlemezdim kimseyi
Tek sebebim Sensin Sen
Tek sebebim Yalnız Sen
189 dan neden 20 küsüre düstü
189 şiir den neden 20 küsüre düstü
Merhaba
Neden şiirlerinizin sayısı azaldı acaba