Reyhan Demirci Şiirleri - Şair Reyhan De ...

Ne bu duman bu sis
Ellerimiz neden böyle hissiz
aaah ah perde perde
Yüzüme bakmıyor gözlerin nerde

Tut rüzgarları tut

Kalemin ardı sıra koşan mürekkep oldum
Aşkı bağladım Heceye cümle düştü yalan oldum.......................



Çeyizlik ellerim sararır

Tuzludur gözlerim öpme (ne olur)
Hiç değilse bahanem bu olmasın
Hiç geçmeyecek gibi bir acı var içimde
Hep mi birden soğur hava, çok üşüyorum

Yalnızlık korkusu değil bu inan

Zaman değil geçip giden
Ömründür eksilen.
Sana kalan birkaç mutlu an yüzünü güldüren.
Ardından ağlayan,
Hep yanında olan,
Senin için yaşayan biri var mı?

Gayri dönmem zalim yari görürsen
İki çift lafım var böylece bilsin
Gökyüzü olsa görmem yüzünü
Gönlü rahat olsun beni yok bilsin

Bile bile bekletti kapılarında

Uçurumda olduğunu bilmeden
Açan çiçekler gibiydiler.
Aşağıya baktıklarından mı
Hep şükrederlerdi.
Birbirine tutuna tutuna çoğaldılar
Renk renk desen desen, tamamen içgüdüsel.

Kardeşim gibi sarıldım
Küs gibi sustum
Annen gibi sevdim
Yavrum gibi sakladım

Kokunla seviştim

Duvarlar ince, kapılar kalın
Değişmedim sesizliğini hiçbir sese
Ne yetinmek, ne hiç yoktan iyi
Yokluk kıymetli yapmadı sevmediğimi
Biz seninle ne çok gülerdik
Hiç unutmadım seni sevdiğimi

Üzmek istemiyorsan
Sevseydin, sarsaydın beni
Buradan sonrası benim hayatım
Bırak bu kibri
Ağlarım üzülürüm küserim dünyaya
Sana ne

İste, Emret güzelim
Sen Ha de han kurulsun
Sustukça ballanır dudağın
Aman tövbeler olsun

Saksıdan sarkar yüzün