Reyhan Demirci Şiirleri - Şair Reyhan De ...

Bir duman gibi dağıldı hüzün
Uzandı dudaklarım yüzümün ortasına
Yükünü salıp tuzlu suyuna
Yetmez bu seferler bu yolculuğa
Yanık sigaram Kahve tadında
neredesin baktım fal tabağında

Kurtuldun mu sandın benden
Bir kötüye yar olmadan
Vurmadan başını taşa
Gözyaşların kan olmadan

Affettim mi sandın seni

Gözlerin kenarında sözlerin yamacında
Kimse tanımaz seni, tutuksuz dolaşırsın
Kendi terazinde haklılıkların
Biraz yorgun,
yalanlarınla
Dokunduğun her şeyin anlamını

Sefil bir serserinin gecenin olmasından
Betonların soğugundan korktuğu gibi korkuyorum
Balığın kendi gölgesinden,
Annemin uydurduğu senaryolardan
Korktuğu gibi korkuyorum
Yürümeyi öğrendikten sonra

Kulakların çınlasın
Aklına ben geleyim
Kimsen yokmuş gibi dünyada
Seni yalnız ben seveyim
Kimse yokmuş gibi dünyada
Seni yalnız ben seveyim

Gecekondu gibi çöktü akşam
gündüzün gırtlağına
çağırmak lazım neşeyi
eski telefon rehberinden.
Kaç kere kendimi tokatladım
Söylene söylene.

Ses yere düştü, çığılık çığlığa
Kıvrandı.
Eğdiler başlarını susturalı
Hayatlarına.
Kelimelerden kan sızıyordu konuştukça.
Adam göründü uzaktan,uzaktan.

Bir his'ti ihtimal oldu
Düşünce akla muhtemel oldu
Hayaller Hayal Kabuller gerçek
Hiç olmayacaktı, bişey mi oldu / Ne zaman ne oldu

Mevsimler vardı saatler ve anlar

Anlımın yazısını
Sildim seni yazamadım
Kadere boyun eğip
Seni yok sayamadım
Yıllar girdi aramıza
Sensiz bir gün yaşamadım

Ben bir denizyıldızıyım
ne işim var karada,
at beni sularına
Ve hiç pişman oldun mu?
sor parmaklarına,
yıllar sonra.