Remzi Zengin Şiirleri - Şair Remzi Zengin

Hasret odu yaktı artık canımı
Bende dayanacak mecal kalmadı
Bekleye bekleye nazlı yârimi
Bende dayanacak mecal kalmadı

Fotoğraflar beni teselli etmez

Kanadı kırılmış bir kuş gibiyim
Viraneye konmuş baykuş gibiyim
Hiç içmedim amma sarhoş gibiyim
Sorarsan, bir garip haldeyim işte

Gözlerim yollarda, kulağım telde

Deniz azgın bir canavar
Sanki karada hıncı var

Almak için saldırıyor
Hiç durmadan yırtınıyor

Dilerim yüce mevlâdan
Gözlerin yaş,
Tekerin taş,
Memleketin savaş görmesin.

Cebinde bitmesin para

Geçmez oldu gurbet elde günlerim
Sıla diye söyler durur dillerim
Gurbet elde yaman oldu hallerim
Ben gurbeti, gurbet beni bırakmaz

Aklıma düştükçe yadı sılanın

Kimseye kalmamıştır, hanlar, hamamlar, saraylar,
Bâki değildir evlâdım, şanlar, şöhretler, makamlar.

"Çok iyi bir kimse idi", diyorlar ise arkandan,
O zaman, öbür dünyada yapışmaz kimse yakandan.

Gökten düşen bu beyaz kar
Bizim gibi çok günahkâr
İnsanoğlu üzerine
Daima yağar.

Yağar amma temizlemeye yetmez

Kalktım gider oldum, gurbet göründü
Gel sevdiğim tanışalım biz bize
Ayrılık derdine merhem edelim
Gel sevdiğim konuşalım söz söze

Ayrılığın zorluğunu bilmezdim

Gökyüzünde
Turnam
Bölüktür
Bölük

Bir çift

Ey kahpe Moskof titre
Sen ey korkak yunan kaç
İşte geliyor Türkler
Yıllardır savaşa aç

O uzamış dilini