Refik Durbaş Şiirleri - Şair Refik Durbaş

10 Şubat 1944 - 1 Aralık 2018
Refik Durbaş

Bir merdiven aralığına açmış tezgâhını.
Üzerinde oturduğu koltuk kimbilir, şimdi emekli olmuş hangi müdürün? Dizinin ucunda bisiklet pompası. Karşısında bir tahta "oturak". Artık gelecek bir müşteri için midir, yoksa eski bir dostu, arkadaşı için mi?
Gerçi o müşteriler de pek kalmadı ya...
Dostu gelse de nelerden konuşurlar?
Mutlaka eski bayramlardan, bayram yerlerinden mi?
Merdivenin dibinde bir naylon leğende simsiyah bir su kalıntısı.

Devamını Oku
Refik Durbaş

Vazodaki boynu bükük papatya: Konuş benimle
Cıgaramın dumanından dökülen kül: Konuş benimle
Dilinin sıcaklığı hâlâ dilimde duran: Konuş benimle
Kalbim çılgın kalbim sesini duyamıyorum artık: Konuş benimle

Denizin sesi ayaklarına vuruyordu

Devamını Oku
Refik Durbaş

Kim biriktirdi senden başka resmini acının

Devamını Oku
Refik Durbaş

Ne zaman yüzün düşse yâdıma
bir fotoğrafta el ele tutuşmuş gibi ellerimiz

- Bu gece de yine hasretin için ağladım

Devamını Oku
Refik Durbaş

25 HAZİRAN 2004 CUMA

Bu gece
ayın ışığı yatağımız
kır çiçeklerinin
yorganımız olsun

Devamını Oku
Refik Durbaş

Bu kaçıncı gün
kaçıncı gece kaçtığım
senden
kendimden

Gün

Devamını Oku
Refik Durbaş

Kadın evli
parmağında yüzüğü: zamansız aşklardan

(Yalnızlığı avlusuna düşmüş utancı
hüznün kapı aralığında mı öpüşürdü)

Devamını Oku
Refik Durbaş

Sesimi sesinin üstüne koyma
kara gecede, karanlıkta, acılı
yüreğimde yeşerdiyse de alevi ölümün
kan boğmadı daha korkuyu
kırılmadı kin ve öfkenin fidanı

Devamını Oku
Refik Durbaş

İki elim vardı:
Birini sana bıraktım
ötesini yılların yalan aynasına

İki gözüm vardı:
İlkini sana sakladım

Devamını Oku
Refik Durbaş

Sevdanın yaşını benden sorma
çünkü yanlıştır doğum tarihi

Ama kanıtlamıştır kimliğini hüznün

Yalnızlığın yaşını acıdan sorma

Devamını Oku