Recep Odacı Şiirleri - Şair Recep Odacı

Kâtip, yaz şaşırma! olma dilemma,
Kul Recep sözünde olmaz muamma,
Gerçi bu âlemde âşık çok amma,
Beni; özgesinden sadıkane yaz....

Aşık, ana, baba, kardeş terk etti,
Terk etti sılayı gurbete düştü.
Bir ahu peşinden kaç sahra gezdi,
Ak ak oldu, kapkara kâkülleri...

Gözler, yolda bin umutla bekledi,

Neyini sayayım eşşoğlu eşek!
Sıfırsın sıfır da sıfır da sıfır.
İsminle müsemma olsan etmezdin,
Kapan itler gibi hır hır da hır hır...

Belli ki cevherin mayasız hamur,

Tastamam belli oldu,
çekip gideceğim de...
Gönül biraz daha der;
ote berini topla...
Tas, tamam tarak noksan,
Ben de gidemiyorum! ..

Kapat yorgun olan o gözlerini,

Hayâl et geriye yok dönüşünü.

Söyle en lüzûmlu son sözlerini...

Ben; ben, ben dediğim, gerçekte sensin,
Sen bende tecelli, eden hakikat...
Defterimi açıp, yazıp silensin,
Sensin sen şüphesiz kadir-i mutlak...

Gönül yurtsuz mekânsızdır,
Desem; yurdu şuralıdır.
Yâr babından gülmeyen baht,
Yürek burdu buralıdır...

Dünyevi aşk mabedine,

Dedim; bu Kul Recep niye yareli?
Dediler; yârdandır değmiş yâr eli,
Dedim; uzakmıdır ona yâr eli?
Dediler; menzile erebilirse...

Kötü günler gösterme hiç Yarabbim,
Belaları üstümüzden savuştur.
Habibinin (sav) hürmetine Yarabbim,
Bizi iyi günlere hep kavuştur...

Uzak olsun büyük, küçük her lanet,

Bil, seni sen yapanı gel,
Niçinden geldiğin gibi.
Görünür ve görünmezin,
Hiçinden geldiğin gibi.

Kader cilvesi oyunun,