Sessizliğine gölgeler çizdim,
Çağladı karanlığım..
İçimin ıssızlığında,
İsminden bir ateş yaktım..
Bana öyle bakmamalısın..
Bir yolun ortasındayım
Açamıyorum gözümü
Her şeyin uzağındayım
Karlar sövüyor yüzüme
Benmişim gibi suçlusu
Tutunamıyorlar yerlere
Sevdin beni,
Başın döndü, ateşlendin sebepsizce,
Yandı da kalbin diyemedin kimseye..
Öyle sevdin ki beni,
Kimse bilmedi,
Fakat,
Aklın uyurken zifiri karanlıkta,
Sen oturup ağlamışsın gibi..
Her gönül mahbubuyla mesut,
Sen öyle bir köşede piç gibi..
Acı gülüyorsun, küfrediyorsun
Hoyratça kendine çekiyorsun
Çizdim gönlümün matemini çıkıp semâya,
Meftun oldu yıldızlar kaydılar karanlığa,
Süzülüp maveranın muamma boşluğunda,
Kelebekler gibi aşkın narına düştüler ,
Yanan ruhlarında senin şavkını gördüler,
Yıldızlar ölmediler , onlar şehit düştüler,
Yürüyorum çığ gibi, şakaklarım sıkışmış,
Düştüm ki bir sokağa bütün kapılar açık,
Kurt çöktü ağıla sanki bin yıldır acıkmış,
Salınıp dizildiler, kuzularla bakıştık..
Bir kuzuyla doymazdı, kurt hepsini istedi,
Çıplak bir ölüm vardı,
Bir kuş kalbine küskün..
Ben ve meçzub yalnızdık
Sırlar yurduna sürgün
Yürüdük yollar yorgun
Baktılar kuşlar beni görmediler,
Atlar koşuyorken kan terlediler,
Çırpıldı kanatları, yakalandım..
Yangınımda beni âma ettiler..
Hüznüm kanatlaştı yırtıldı sırtım,
Yorgun bir adamdı, ayakkabısı sıkmış,
Vurulduğu yoldan nasıl gitsin evine ?
Kısılmıştı gözleri, görmekten usanmış,
N'olurdu başkası yaşasaydı yerine..
Doğruldu yerinden, elleri kesik kesik..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!