"Dönmek İçin"
Uykular İstanbul'un ellerinde yansın bu gece
Yol uzun,
Yol ateş hattı diyor içimde bir ses.
Aynı şehri paylaşıp da,
Kutsal topraklarından silinemez mazisi
Bilirim yüz yıllardır insan tarih iç içe
Manayla bütünleşen yaylası arazisi
Uzaktan seslense de kulak ver Domaniç’e
Issız bir akşam vakti yürürken
kuytu bir köşede buldum düşlerimi
diz çöküp oturdum usulca
sensizliğin en yoğun anında
hiç konuşmadık
geceyi dinledik
İnsanlık suçuydu bir cana kıymak
çoluk çocuk demeden kollarını kırmak
namlusunda kurşun, ellerinde coplar
rüyasından vuruluyor çocuklar
dünyası zahir, alemi berzah
onlar ki yaşarken yapayalnız
Aşk meyi içmeye razıysa gönlün
Sızarsın diyorlar ne ilgisi var.
Bülbüle değil mi şu nazı gülün
Kızarsın diyorlar ne ilgisi var!
İpekten saçlara örgüler örüp
Sevdadan bana kalan kuru gül yaprakları
Son güzümden hatıra bir tek onlar kaldılar
Yine yağmuru bekler sevdanın tutsakları
Kime gönül verdiysem hep hicrana saldılar
Vurgun yedi yüreğim kimi görüp sevdiysem
Tek suçlu ben değilim bu hallere geldiysem
''Çığlık"
Şiir gözümdeki yaş bazen kalbimde çukur
Yer çekimiyle savaştı içimde deli bir ur.
Aşılmayan ne varsa tüm engelleri aştı
O hüzün deryasında gizli saklı uğraştı.
Şiir kalpten sızarken aşka hasret yükledi
Hicran vakti yaklaştı kadere düğüm attı
Sağım solum belirsiz çıkmaz sokaklardayım.
Yüreğimdeki yaşla gözlerimi ağlattı
Bugün yolum belirsiz çıkmaz sokaklardayım.
Sevda tek çetin savaş bulamayan hep arar
Kalbimin çıkmazları adınla barışıyor
Ve bir çocuk elleri içimde yarışıyor.
Sürgündü yar yüreğim yüzüm bir kez gülmedi
Sustum ağlayıp sustum hiç kimseler bilmedi.
Sonsuzluğa uzandı açıldı birer birer,
Eller Allah deyince aşk ile döndü âlem!
Her dala kondu bülbül sevdasıyla beraber,
Güller Allah deyince aşk ile döndü âlem!
Mekke'den Medine'ye senin sesin duyuldu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!