Lokman hekim’den ilhamı
Alır bizim doktorumuz.
Nice dertlere dermanı
Bulur bizim doktorumuz.
Dert Allah’tan,şifa ondan
Silahımız sevgi,mermimiz şiir
Namluya sürünce sıkıyoruz biz
İlham denizinden damlalar gelir
Kirli yürekleri, yıkıyoruz biz.
Elbistan burası, şiir tarlası
İnsanlık kisvesi bürün sırtına
Alim ol,zalimden,olma ha olma
İster rüzgar essin,ister fırtına
Boşal benliğinden,dolma ha dolma
Tevbe et Azrail gelmeden cana
Öfkemizden çat diye ortasından yarıldık
Kustu kalleş kinini arkamızdan vurulduk
Hal bilmeze halimiz anlatmadan yorulduk
Ne bilsin eller bizi içimizde yabancı
Gelecek güne doğru çektiğimiz bu sancı
Doğdu bize oldu rahmet güneşi
Güle döndük, Ya Habibi kibriya
Gönlümüze yaktın gittin ateşi
Küle döndük, Ya Habibi Kibriya
Gelişinle putperestler devrildi
Gönül havalandı inmiyor yere
Başını göklere değer sanıyor.
Mezarı gösterdim ona kaç kere
Dünyayı içine sığar sanıyor.
Görmüyor gerçeği kör olmuş gözü
Adem ile Havva'dan kardeş olduk birliğe
Neyi paylaşamadık,savaş açtık dirliğe
Açmalı gözümüzü bir son verip körlüğe
Zaman bizi eritir, kelep kelep ağında
Ölüm bizi çağırır,fermanı dudağında
Kavramlar karıştı hep birbirine
Para belli değil,pul belli değil.
Bülbüller tünedi baykuş yerine
Diken belli değil, gül belli değil.
Çürümüş gövdesi kalmış kökleri
Kerbela çölünde kalsan da susuz
Varma muhannetin küpüne gardaş
Sureti insandır, olur ya soysuz
Aldanma kimsenin tipine gardaş
Ne oldum delisi,sonradan görme
Şeytanın atına binip deh diyen
Atını meydana sürenden korkma
Zalimin zulmüne korkup peh diyen
Gözleri şaş bakıp görenden korkma
Her şeyi gören var aşikar bilen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!