Ramazan'ın On Yedisi Şiiri - Emin Keven

Ramazanın On Yedisi

Ben, dağ başında ıssız bir tarlada doğmuşum.
Bir yaz gününde.
Ne ben sorarım anama,
Ne de anam bilir doğumumu.

“Yavrum, ne bileyim ben” diye başlar cümlesi…
Buğday kaldırdık, Ramazan’ın on yedisiydi.

Komşulardan Saniye gelin yetişti imdadıma.
Baban o gün yoktu.
Koyunlarımız ve kuzularımız vardı.

Bütün komşular gelmişti.
Bir baban yoktu…
Traktör harmandaydı.
Ne bir doktor ne de bir hemşire vardı.
Güngörmüş bir kadın vardı sadece.

Buğday kaldırdık, Ramazan’ın on yedisiydi.
Baban o gün yoktu.

Ramazanda oldun, adı da olsun Ramazan dedik.
Olmadı, inat etti deden
İlle de benim adım olacak dedi rahmetli deden.
Aylardan ya eylül ya da ekimdi.

Buğday kaldırdık, Ramazan’ın on yedisiydi.
Baban o gün yoktu.

Emin KEVEN
1999