Ramazan Akay Şiirleri - Şair Ramazan Akay

Kurşun sıkarken yalnızlığa
Mutluluğu hep ıskalamaya çalıştık,
Şimdi tek atımlık barutumuz kaldı..
Ulan hayat, yine sana aldandık!

Hedef olarak gösterirken bize yanlış şeyleri

Çok bir şey değişmedi hayatımda senden sonra;
Hala aynı sigarayı içiyorum,
Aynı dizileri seviyor, bir kanalı iki dakikadan fazla izlemiyorum
Başka soğuk gecelerde aynı yorganın altında titriyorum
Baharı hala çok özlüyorum, kışı hala daha pek sevmiyorum
Aynı dostlarımla görüşüyor, aynı muhabbetleri dinliyorum

Bilemezdin sessiz soluksuz duruşunu kalbimin
Göremezdin sana doğru çarpışını,
Yaşayamazdın seni anlatan ritmini,
Ve anlayamazdın;
Sana dakikada 60 kere anlattığı duygu selini..

Sınırları olmayan düşüncelerden sesleniyorum sana
Sana anlatmaya çalıştığım hikâyemi yineliyorum
Denizin dalgasında köpüren bir öfkenin,
Ve bir sonbahar gibi ansızın kaybolan bir gençliğin;
Kısacası benim anlayışsızım sana beni anlatıyorum
Hani o tanıdığın durgun suyu, hırçın rüzgârı

AŞK, BURALARA HİÇ UĞRAMADI

Aşk buralara hiç uğramadı;
Ardında bir yaralı bırakmadı
Kimseyi ağlatmadı, kimseyi aratmadı
Aşk, buralara hiç uğramadı.

Aşk nedir diye soranlara cevabımdır:
Aşk, göremediğin, dokunamadığın O’na yanıp tutuşmak demektir.
Hala aşkı anlamadıysanız üzülün;
Böylesine yanmadıysanız aşkı bilemeyeceksiniz,
Zira aşk sizin kapınıza asla gelmeyecektir.
(O ki, yeryüzünde ve gökyüzünde her şeye can verendir, aşkın sahibi, aşkın sebebidir.)

Bugün doğum günümdü..
Arkadaşlarla kutladım, pasta yedim, tebrik edildim
Güldüm, “nice mutlu yıllara”larla sevindim, sevildim
Fotoğraflar çekildi, pasta kesilirken birazcık gülümsedim
Dilek tut dediler, ben her dileğimdeki gibi SENİ diledim...

Çocukken dizimiz kanardı,
Ağlardık.
Annemizin elimize tutuşturduğu şekerle susardık,
Acının ömrü şekerin ilk tadımı kadardı.
Çocukken arkadaşlarla deli gibi koşardık,
Nefes nefese kalırdık.

Adı yoktu sebebimin, sadece bir sesi vardı
Gözlerinle bütünleştiğinde anlam kazanan dingin bir sesi vardı
Yüreğimde değil, daha da ötesinde saklı kalan bir sorunun cevabıydı sanki
Bir sesi vardı, ama asla adı olmadı, adını asla koymadık
Kendi haline bıraktık, biz onu hayatın akışında aradık
Belki de en doğrusunu yaptık, zira zorlamak mutsuz edecek bizi

SEN denince aklıma geliyor;
İki kelime, ki hayatın özetidir benim penceremden:
Birisi BEN, diğeri YALNIZLIK..
Ne mükemmel tamamlıyoruz birbirimizi...