Ramazan Akay Şiirleri - Şair Ramazan Akay

Bir gün dalacak olursa,
Gözlerin çok uzaklara
Arayacaksa bakışların,
Benden kalan bir parça
Bir ağlama tutacaksa
Hiç sebepsiz bir anda,

Madem AŞK iki kişilikti;
adında neden tek hece var..?

Hani şöyle yürekten sarılmak istersin,
Gözlerinin yeşilinde yol almak;
Kaybolmak istersin bazen yüreğinin derinliğinde,
Konuşmadan yan yana durmak, veya oturmak;
Bazen yanağından küçük bir buse almak istersin,
Masumca, gülümseyerek;

Sen gelirsin diye perdeleri hiç kapatmadım ben
Bardağını kaldırmadım masamdan
Sen gelirsin diye her gece kapım aralık yattım ben
Olur da kapı kapanır diye, anahtarı o saksının altına gizledim.
Odayı toplamadım, dağınık bıraktım belki yadırgarsın diye
Sana yabancılaşmasın diye kadehini yine yarım doldurdum.

Seni özlüyorum....
Anlamsızca, manasızca boş satırların arasına bakıyorum
Bir anlam arıyorum kelimelerin karmaşasında
Bir bütünlük ararken zavallı beynim harflerin arasında
Bir tek iki kelimeyi süzebiliyorum, onları okuyorum:
SENİ ÖZLÜYORUM

Sensizliktir benden geriye kalan..
Boş bir çerçevenin anlamsız resmiyim
Savrulmuş bir tutam kederim
Yokluğunun uzay boşluğunda.

Bir acı feryadım artık,

Uzaktan bakması var ya şimdi..
Hani izleyip de kafasından geçenleri anlamaya çalışmak.
Ne zor oluyor biliyor musun düşünceleri okumak..
Şimdi hangi gülümsemesinde acaba kimi düşündü?
Kaşlarını çatarken içinden kimlere kızdı?
Ne geçiyordu acaba aklından saçını düzeltirken?

Ve sen gittin...
Geride bıraktığın sarı hüzünlerle baş başa kala kaldım öylece
Biliyorsun, güneş doğmaz olur böyle zamanlarda bitmeyen gecelerime
Her karamsar uykudan fırladığımda ve gözlerim seni ararken senin boşluğunda..
Geceyi yırtarcasına bakakalır gözlerim sonsuz yıldızlara
Yırtar bakışlarım geceyi ya, yine de seni bulamaz ne yer yüzünde ne fezada

Yağmur yağsa yine İstanbul'a..
Buğulu penceremden caddeye baksam,
Bilsem ki yine seni görmeyeceğim,
Yine bu duyguyla huzur bulsam....
Yağmur yağsa yine İstanbul'a.

Yoksun diye yanımda yıkıldım sanma, hala dim dik ayaktayım...
Ağlıyorsam sensizlikten sanma, şaşkınlıktan ağlamaktayım...
Lakin sana ait tek bir şey var içimde, o da bıraktığın küçük bir boşluktur...
Nefret değil yani gülüm, yanlış anlama, sana karşı içimde nefret yoktur...
Islık sesi gibi çınlıyor sadece sesin arada bir ruhumun bir yerinde...
Zaten kalan bir de bu var işte, o da ruhumun içinde, ta derinde...