Pervin Özkan Şiirleri - Şair Pervin Özkan

Sesin diyorum sesin
Özledikçe yanağımdan süzülen gözyaşım
gibi
O fesleğen hoşluğu...o tarçın kokulu sesin...
Sesinin kokusunu
özledim …

Ben sana şiirler yazan kadın
Bizsiz kendine ne kadarda iyi bakmışsın….
Beni de iyi gördün..
Gönlümü de büyümüş gördün
Çocuğun elindeki uçurtmanın
Mavilere dalışı gibi gökyüzünde

Tozlu raflardaki hatıraları...
Unutulmayan bütün şarkıları..
Kitapların arasında
Solan bütün çiçekleri seviyorum...
Günde doğmuyor güneşte...
Tutundum anılara sabah olmuyor

Bıraktım gözyaşımı
Kabul ettim zamanı.
Belgelendi bu iklim;
Kabul ettim.
Sadece yağmur yağıyor...
Günde doğmuyor

Ağlamak istiyorum.
Yalnız..
yapayalnız
Korkmadan...hiçbir yere dayanmadan..
Sessizce,
Kimsesizce..

Paradoks algısı bitti
Bu şehirde birşeyler oluyor
Bir gıcırtı değil bu
Akreple yelkovanın gerçekle yüzleşmesi gibi
Hayat
Uyumaktan vazgeçti sanki

Soruyorum şimdi
Hayat ne biçim devindin yüreğimde
Doğruları ben aldım
Yalanları sana bıraktım
Gelme gelme gelme
Gelme dediler bana gelme

Ve gittin
Aslında hiç bitmeseydi zaman
Her bir bakışın
fırtınaydı uzaklardan esen
Tarifi çokmu zordu..?
sevginin sevincin

Eyy gamzelim
Gelsem konsam gamzelerine
Kelebekler uçururmusun...?
Bir kalp ağrısıydı
Utansın zaman

Eyy benim canım
İçimdeki kutsallığım
Yanmak aşk..sönmek aşk..gitmek büyük aşk
Sen okyanuslar da yanan bağrım
Eyy benim günüm...gündüzüm
Sabahı geç gelen