Pervin Özkan Şiirleri - Şair Pervin Özkan

Şiir seferine çıktı yüreğim..
Hiç ayak basılmamış yerlerde..
Dallarına dokunulmamış bahçelerde..
Bekle diyor yüreğim bekle..
Kalbimin güneş tarafı yüreğim senin için seferde …
Gönül bahçenden girsem içıeri

Hey canım ölü kuşların hatırına
Ne olur çıkma çıkma karşıma
Derdim deniz
unutma …unutturma..
……………………………………………………………..
Seni aynalara yazdım

Bir güneş çizdim gökyüzüne
Hemen yanıbaşında...gri bulutlar vuruluyor
Topla avuçlarınla; henüz bitmemişken
Gör;
Seyret; gördüğün ışığı hayranlıkla.
Bak;

Anlaşabilirmiyiz seninle
Susarak kaybolduğumuz vakitlerde
Derinlerde
İyileşebilirmiyiz gözlerimizde
Bir maskeyle, başka bir kimlikle
Olmayan kendimizle değil,

Yine düşsen
Ayrı ayrı iki daldan sessizce akan
ayrı iki su damlası;
Buruk sabahın koynunda;
Tek bir yağmur damlası gibi
Gözlerime değil … ellerime düş.

Derin denizlerdeki aydınlık gitti sanki.
Deniz karanlık
Uçsuz bucaksız karanlık...
Sularda ki çok sevdiğim dalgalar nerdesin..?
Diplere çekme beni.
Her yerin karanlık

Ay ışığında bekledim seni
Dolunay gecesinde;
pencerenin açık kalan camlarında
İçeri dolan; sonbahar melteminden esen soğuklarda
Farketmeden ısınırken,
Şimdilerde... kavrulurken ayaz gecelerde

Bir yaman rüzgar eser siler geçer
Kokular kıyıya siner
Bilinmez zamanlara uçar
Peşine düştüklerim Çırılçıplak olur
Bilinmez zamanlara uçar
Soru işaretli bir bakışta bir çiğ tanesinde

Sarılmak…
Sana sarılmak
Bir sabah ayazında
Vurgun yemiş bütün yıldızlara sarılmak gibi
Sevmek…
Seni sevmek

Deli bir rüzgar olup eserken başucumda;
Bir varmış bir yokmuşlarda
Masal olup uçarken ev ev oda oda...
Yoklukta ne kadar düğüm çözebildin
Çözdüklerini anlat.