Öznur Karayumak Şiirleri - Şair Öznur Ka ...

ALDIRMA

...
Sana baktım, ben sandım
Arşa baktım, gök sandım
Yelde kokun, dilde vuslat

HAYDİ TÜRK, VAKİT TAMAM!

Yer, gök kara...
Dört yan pusu...
Kem güçler hep bir el saldırıda
Her yoldan, son koz oynar düşman

TEK HAKİKATA…

Uluların bildirdiği gibi
Koca bir alemim ben…
Çünkü insanım...
O alem ki; benlik sürgün

FETİH

Ne kadar gizlense de
Ne kadar tersini gösterse de yüzünün,
Aşk hep var!
Aşkın savaşı, kendisiyle…

BURADA BEN, ORADA SEN

Burada ben... Sana sürgün
Elinden, yüzünden, sözünden mahrum
Boynu bükük, yüzü dökük
Kıyamete mahkûm

MASKELİ FİRAR

Sesini tanıdım, aynı
Lakin, af edersin lisânını çıkaramadım
Senin mi o cümleler?
Yüzün aynı ama ne yazık

NAMLUDA MUTLULUK

Mutluluk düşe durur
Buz alazı bahar yangını gecede
Bir kızıl sel, yardan yara coşar
Selâmın salar turnalar

SU KÜL YUTMAZ...

Can bildiğim!
Ben seninle
Bir vaktin kor telaşına aktım
Yediveren ruhu ile dirime kalktım

BEN BELKİ GİDERİM

Ben belki
Eskiciye satıp umuda dair her şeyi
Bir daha ardıma dönmeksizin
Bırakıp emanetin yüreği

BENDE SAKLI

Düş kaçkını anıların
Koru düşer yüreğe
Semirir anbean, heves heves
Dur durak bilmez