Hani bu denize fener derken
Kurulur sevdanın kulesi.
Bir ucu gök bir ucu yerken
Gel aydınlanalım tez elden, erken.
Sesler, sözler, ışıklar derken
Ben değil biz olma sanatı sevgi
Tek yürekte tek can kalan utansın.
Aniden değişir her şeyin rengi
Alı boynu bükük kılan utansın.
Ruhunun ilacı, şifası sevgi
Uyan artık gözlerim söyle bu ne uykusu
Özgürlük ilelebet gaflet hiçlik korkusu
Gün gelir döner devran, biter özlem tutkusu
Yine yeni yeniden sinede gül muştusu...
(2 Aralık 2001)
Hiç ağrıdı mı kalbiniz
Bilinmezin kasvetiyle.
Ve sabır, çok zor ve ağır
Gündönümü penceremde.
Yoksa siz o el misiniz
Bebeğimsin her gece sinemde uyuyorsun.
Seherde esen yelsin, saçıma sinen kokun.
Gökte ay dolunay, yakamozlar senden yoksun.
Gelmiyorsun birtanem çünkü bilmiyorsun...
Ele inattır bekleyiş belki duyuyorsun
Ömür dediğin yaz boz tahtası değil ki
Son bulduğu yerde biter kısır döngüler.
Dalında solar gider sevda gülleri
Milatsız mekanlara varır garipler...
Koptu gönül bağlarım,
İnsanımız var ekmek sırasında
Evdeki garibi ondan aş bekler.
İnsanımız var kendi havasında
Memur maaşını bir gecede yer.
Aşk yakarsa
Hani ya denizi
ateşse, alevse, korsa
Sanma
duymaz, yanmaz, uyanmaz
Bu gemi deli forsa...
Rüzgar bazen lodos bazen samyeli
Deli etmeli seni, sevdası deli
Hani başın alıp gitmek gelmeli
Çölde divane Mecnun misali...
Kırmızı olmalı güllerin rengi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!