"Şimdi bu zamansızlığın içinde gördüğünüz adam var ya
Ha işte o benim.
Bu ev bu mutfak bu eller bana ait.
Fakat şu masa yok mu?
İşte o bir başkasına.
O bir başkası da bana.
Merhaba
Ben o kimsenin özlemediği kişiyim
Kimse için ilk sırada hatta ilk onda bile değilim
Kirli bardaklar bile benden önce gelir
Kimsenin özlemediği biriyim bu böyle
Görünmez bir perdenin ardında
Tanımıyorum henüz o avuçlarıma dökülesi yüzünü
Sesini tanımıyorum,
Yinede sana öldürülen kelimelerim var benim
Ömrüm Boyunca Şiir Yazıp
Seni Sevmeye Devam edeceğim
Her kimsen başımın üstünde yerin var
Bir erkek tutmayacağı sözler vermemeli bir kadına
Hele ki o kadının kanatları kırılmışsa
Çok edildim ben, çok üzüldüm..
Şimdi şarap olduğuma bakmayın,
Ben ayaklar altında ezilen, bir üzümdüm..
Ojelerimi hiç sürmedim
Gerektiği gibi süremem
Gözlerim kapalı herkesi göremem
Kirpiklerimin ucunda
Biriktirdiğim aşkları
Senin dudaklarına
Ben sanki kelimelerin boğazını kesen bir şizofrendim,
O ise kızıl şarap,
Akarken her damlası mürekkep ile kağıttan,
Yok bu mısra da eksik bir şeyler var,
Bu kağıt fazla yavan...
Tarifsiz bir şiir bu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!