Ölüler...
Ölüdür...
Hepsi bu!
Nasıl sevişilir bir ölü ile aklım almıyordu...
Ölüydüm...
Öldürmüştün beni sevişerek..
Kahve kokuyordu elleri,
Kahvenin her rengini kıskandıran bir çift göz ile,
Dokunuyordu içimde ki viran ve mavi şehirlere...
Kahvem oluyordu en acısında,
Hatırına kırk yıl köle, kurban
Ben senin için Mavi bir Mevsime Şehirler inşia etmisim
Yüz miilyonlarca küfrün / şiirin lafı mı olur?
Neden güzelsin mavi ?
Neden sökülüyor yüreğim sana bakarken ?
Hiç mi sevmedin beni ?
Sence siyah mıyım sahiden?
Oysa bir merhaba dese,
Kalbim yerini yadırgıyordu..
Kalbim yerinden çıkıp,
Avuçlarında intihar etmek için deli oluyordu...
Acaba kalbimi düşündüğü için mi merhaba demiyordu ?
Yüreğime her gün doğarken acılarım
Yeniden
Büyütüyor beni aniden
Mavi biz denizde boğuluyor gibi hissediyorum
Mavi bir küfrü işitir gibi gururumdan oluyorum
Sonu yok bu kendimi öldürmek isteyişlerimin
Dişlerimi sıkıyorum...
Kelimelerimi ısırıyorum dudaklarından...
Sana edecek o kadar küfrüm var ki..
İnan taşıyor,
Zulası mavi ağzımdan...
Bir kadın öptüm
Bülbül kadar güzel duruyordu bir barda
O barı gül sayıp yüzünü ezberledim
oracıkta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!