Evet sevgilim..
Yokluğunda başkaları ile de seviştim..
Hepsi de sendin...
Başka kadın /adamlarlada sevişirsin,
Ama hepsini sevemezsin!
Yani gitme sevişmeyelim
Sev Beni
Çocuktuk,
Bir dilim karpuz,
Ve bi parça bayat ekmek ile mutlu olabiyorduk..
Her içim sıkıldığında,
Evi terk ederdim..
Gidecek yerim olmadığı halde..
Ve bana 'gitme senin evin benim'diyen,
Bir babam hiç olmadı...
'En ince yerimden kırıldım, bu kaçıncı yaram bilmiyorum..
Saat epey geç, kendimi hep seninle uyumak isterken buluyorum..
En kopmaz denen yerden de koptuğum, koparıldığım çok oldu..
Ama ben hep kırılır gibi kopuyordum bu yüzden bileklerimdeki izlere aldırmayın,
Saat epey geç hadi sevdiğiniz ile ayrı yatakların aynı uykularına dalın...
Şiir Sizi korusun
Gün'aydınlar başıma yıkılsın ki
Yalan tüm bu olanlar
Şimdi şehir bitkin
Mevsimler yorgun
Her şey tek kişilik
Bir bilsen ne zor yokluğun
Burada bu Mavi Mevsimli Şehirde,
Şiirimi dinleyecek kimse yoktur...
Ne kadar kalabalık görünse de,
Bu koskoca şehir bomboştur...
Avucum da beyaz gül yaprakları
Ayagımın altında gururum
Nefesimde ayrılığın nefesi
Öpüşüyor yokluğun ile ruhum
Bir tek senin kirpiklerine şiirler düğümlemek caizdir,
Gözlerinin aynasından öptüğüm...
Ve aşk sadece bana şiir yazdırın bir adamdan ibarettir
Çünkü ben
her içtiğim çaydan kahveden nefret ediyorum
Sen yokken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!