Ey deli gönlüm, kimse senden dilemez özür
Dost görünenler, için için seni sömürür
Zavallı gönlüm, herkesi kendi gibi görür
Sâkin ol artık, âsûde geçsin kalan zamân.
Yâre can verir, karşılık beklemez hiçbir ân
Baskı, zorbalık, ona etki etmez
Hedefe kirtli, zerre taviz vermez
Bin kez yenilir, ümidi kaybetmez
Kendinden emin, hedefine koşar
Alnımın teri ile, rızkımı kazanmayı
Hakk’ın yolunda durup, az ile avunmayı
Bir anlık dâhi nefs-e, uyarak azmamayı
Atam, babam öğretti, doğruyu savunmayı
Ömrüme bir nevbahâr, derdime devâ oldun
Baktığın her bir yerde, hayâli gelir göze
Yüreğinde kor olmuş, artık gerek yok söze.
Gezdiği her bir yerde, bir avuç huzûr arar
Eğer nasipte varsa, fizândan gelip sarar
İyilik yapman için, para pula gerek yok
Bir tebessümün ona, yeter maddiyattan çok.
Gözden uzak olunca, hasret yakar yüreği
Var mıdır bu acının, benzer başka örneği?
Huzûr olmayan yerde, bir ömür kalınmaz ki
Servetini versen de, o satın alınmaz ki.
Mâl mülk sâhibi olan, onca varlıklı insân
Servet verse alamaz, bir tek nefeslik zamân.
Mutlu olan var mı ki, şu üç günlük dünyâda
Gerçekte olmasa da yaşanır o rüyâda.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!