Özgür Türkoğlu Şiirleri - Şair Özgür Tür ...

Gururla tutmalıyım elini,
Göğsümü gere, gere
Zorla değil,
Adını söylerken, dilim titremeli,
Yoksa varlığının ne anlamı var ki,
Biraz peynir, bir domates, bir bardak çay, azıcık uyku çekip gideceğim bu diyardan,

Vazgeçmek delikanlıya yakışmaz güzel abim,
Vazgeçmek yakışmaz.
Hayat bu
Ne yaparsın delikanlılarda yenilir,
Tam da hayatın içindedir yenilmek,
İlk defa yaşadığım şeyler değil bunlar ne de son,

Zor değil mi merakImdan sorarım sana,
En güzel duyguları nasıl katlettin,
Nigahban olmuşken her bir zerrene,
Kendini mi yoksa beni mi cefakar ettin.

Sandınsa yaptığım her amel doğru,

Şeriat diyor ki bu benim, bu senin,
Tarikat diyor ki hem senin, hem benim,
Hakikat öyle mi ne senin, ne benim
İşte kalbim bak böyle sade sen diyor.

Hû dedim isminle dilim tatlandı,

Hak bildim, haktan bildim,
Bozuk başıma geleni ben haktan bildim
Insan denilen mukanette onun eseri
Ne gelirse gelsin ben haktan bildim

İyimiyim bilemiyorum,
Kötümüyüm onu da
Bildiğim bir şey yok aslında,
Belki böyle gerektirdi hayat
Bir yanımda yanlızlığım
Bir de öteki taraf,

Kimisi Bebek, Kimi Tarabya,
Kiminin ki Galata, Yahut Samatya,
Bazısı Avcılar, Bazısı Tuzla,
Herkesin İstanbul'u elbette farklı.

Düşlerin Beyoğlu, Çamlıca, Etiler, senin

Dün girmedin hayatıma,
Gülüşünü ilk kez görüyor değilim,
Bugün o gülüşün sahibi benim.
Deli dolu hallerini bugün görmedim ilk defa,
Şimdi o liseli kız çocuğu benim.
İlk defa bakmadım yüzüne eskiden beridir bilirim,

Mihrama yandım affet ey mabut,
Aşkıdır gönlümde sönmez ilahi,
Topraktır sonum dört başım mahmur,
Nurundan güldür o güller içinde.

Arşdan arza eğilmez başım,

Şu zalim dünyada yalnızdır insan,
Çekip gitmek üstüne kurulmuş düzen,
Azıcık medet umsan birinden,
Kendini gizliyor çare umarken.

Derdini dert edeyim, yüzüm süreyim,