Mevzide beklerken
Kurşunlar üzerimden
Yıldırım gibi geçerken
Bir güzel kadın gelir gözüme
Elinde sarı saçlı bir çocuk
Sarılmış korkuyla eteğinden
Olmuyor
Hiçbirşey olmuyor
Yapacağım demekle
Bak
Yazacağım demekle
Şiir bile yazılmıyor
İsterdi elbet,pencereden görmek denizi.
Yada en azından bir bahçeyi.
O bahçede yeşilin envaisini,
Göreceğine betonların soğuk resmini.
Sönük gözlerle hayal eder şimdi,
Orada
............Uzaklarda
Akşam kuşların gidip
Sabah geldikleri yerde
Güneşin her sabah
Yükseldiği ufkun ötesinde
Ücretsiz
Dünyaya gelene
Dertler ücretsiz
Kızıl gözlü yarasalar
Kaplarken karanlık göğü
Çivili yatak uykusu
Ayakkabımın boyası eskimiş
Haberim yokmuş ama
Umrumda da değilmiş
Pantolonumun cebi delikmiş
Dökülürmüş cebimdekiler ama
Umudun rengi gridir
Yeni umutlar ekilir içimde
Uyanıp bakınca ufka
Seher vakti
Doğan günün griliğinde
Her sabah bir şilep açılır
Karşı kıyının sise gömülü limanından
Daha güneş uyanmadan
Her sabah bir şilep umut
Yola çıkar,oflaz olsun diye yaşam
Hayallere uğramasın diye nedamet
Rüzgar serin eser sonbaharda
Koparır solgun yaprakları
Uçurur menzilsiz boşluklarda
Gökten her dem hüzün yağar
.............................son baharda
Gider kırlangıçlar uzakalara
Çok oldu geleli son tren,
Ben hâlâ gardayım.
Çok oldu sis çökeli maziye,
Ben hâlâ o diyarlardayım.
Yıllar eskitmiş giysilerimi.
Bozmuş bedenimin zembereğini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!