Umut tarlasına ektik hayallerimizi
Bekledik mevsimlerce
Gömdük yaralı yüreklerimize dertlerimizi
Ağladık senelerce
Bıraktık geride tüm sevdiklerimizi
Avunduk resimlerde
Bir yelkenli bekliyorum
Bembeyaz yelkenlerini
Püfür püfür rüzgarların
Okşadığı.
Küçücük tepelerinde koşturup
Pireler deve olunca,
Büyük kim, küçük ne
Karıştı mı,
Kahve köpürdü taştı
Yok mu ocağı kapatacak,
İşim var benim
Duydun mu,yine bahar geliyormuş
Yine sokaklara dolacakmış çocuklar
Yine kavga edeceklermiş,cam kıracaklarmış
Ben sensiz yine sensiz olacakmışım
Duydun mu,bahçemdeki güller yine açacakmış
Tutulmak ister ellerim
Uzanır soğuk karanlığa
Nerede doğacak güneş
Mehtap hangi dağın ardında
Yüreğimdeki uçurtma uçuran çocuk
Neden oturmuş ağlamakta
Paylaşmak
Dumanı üstünde bir ekmeği
İftara çeyrek kala
Dönerken eve
Acele adımlarla
Ansızın çıkan karşımıza
Yürek özlüyorsa
Gözler derinlere dalıyorsa
Yelkovanın bacağı alçıdaysa
Ve akrep unutmuşsa emeklemeyi
Yenilmişse tüm düşler gerçeğe
İşgal edilmişse son kale
Yaban iklimlere saldım kalbimi.
Artık,
Ne güneş ısıtıyor tenimi,
Nede yağmurlar bereketli,
Ne ılık esiyor rüzgarlar,
Nede bitek bastığım topraklar.
- Kadir Kabayel'e -
Kötüsün bazen, iyi olsan sevmezdim bu kadar zaten
Bilirim, sendin bana rağmen olmayı öğreten
Uğuldayan bir şeyler duymak isterim kulağımda,
Sesini unutalı çok oldu, silik bir hayal yüzün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!