Özge Bilgeç Şiirleri - Şair Özge Bilgeç

Yolcuyum geçerim sessizce şehirlerden
Yeryüzü gece olmuş yıldızlar evlerde.
Umudun çatağı es verse perdelerden
Bir meltem alıp ruhumu götürse cebimden

O evlerde yaşanıyor ümidin şahikası

Dar sokaklarından yürürdüm hep
O bilğim yokuşu
İstikamet "bir zamanlar yolu"

Çağlayan bir nehir çekerdi kalbimi,
Ben nefessiz kalırdım

Ne zaman
Ayaklarıma yüklensem
Dizlerimin üzerine düşüyorum
İvmesini kaybetmiş zihnimle
Niyet etmeye niyetlensem
Konkav bir eksende bitevi özlüyorum

Aniden bozulabilir her şey,
Aldatıcılık ruhumda
Sessizlikler peşinde sürûrum

Aniden bozulabilir herşey,
Soğukken ,sıcak

Tek kelime konuşmadan sevilmek
Tek kelime konuşamadan ayrı düşmek
Ölmeden görmeliyim seni
Sen görmeden ölmemeliyim..

Bir kuşun kanadında can çekişiyor zaman
Kulağı sağır,dili bağır
Gökyüzünde parlementtir çığlıklar
Küfreder bulutlara
Yıldırımlar hırslandığı an.
Düşer ise

Gelme..
Ben çıkmaz sokağım,
Sisli buralar.
Dönme köşe başını,
İlk adımında burkulur gururun
Sonrası alemin zifti

Goncalar kondursam
Parmak uçlarımdan, parmak uçlarına
Anlasan bir baştan sanrılarımı
Bir sigara içimi arasında,
Cebelleşsek hislerimizle.

Diğer insanlar,
Sadece bakar sana
Ben onların kar taneleri gibi yere çöküşlerini izlerim

Diğer insanlar,
Ağzından alev salar sana

Puslu bir havada
Yükseklerden izliyorum seni
Buzlu bir dondurmanın
Güneşte eriyiği gibi
Tarumar..
Kara geceden hatırasın,