Yalnızlığın Gölgesinde
Bir zamanlar ışıkla doluydu bu kalp,
Ellerimde yıldızlar, gökyüzü parlaktı.
Senle her şey mümkündü, dünya küçüktü,
Ama şimdi yoksun, ve karanlık büyük.
Dünyada ne haksızlıklar görüp yaşadım,
Beni haklıyken haksız yapan, işte bu dünya yansın.
Hayatımı bu kadar değersiz sanmazdım,
Beni hayata küstüren, bu dünya yansın.
Yansın bu dünya!
Yansın bu dünya,
Göğü delercesine yükselsin ateş.
Zamandan soyunmuş bir ezgi gibi,
Tutuşsun her köşe, her sönmüş heves.
Bir yangın ki, suskun kalmasın gece,
Bir yük var sırtında, taşımaktan yorulmuş,
Geçmişin gölgeleri, hep seni kovalamış.
Her adımda yankılanır eski bir fısıltı,
Ama artık vakti geldi, bırak gitsin, unutulmuş.
Ne zamanlar döndün de baktın ardına,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!