Özer Baba Şiirleri - Şair Özer Baba

Kırıldım… Öyle bir kırıldım ki,
Ruhumun en derin yerinde sustu her şey.
Bir değil, bin cam parçalandı içimde,
Her bir parça, kanarken bir duaya dönüştü.

Ey aşk, Sen ki ilahi bir sır gibi,

Yedi yaşında bir kız çocuğunun
Saçlarına dokundu rüzgâr,
Kırmızı kurdele bağlı,
Oyuncak bebeğini sakladı köşeye,
Bir anda sustu gülüşü,
Gün ışığı karardı,

Bir varmis bir yokmuş

Bir vakitler, çölün ortasında, rüzgârın sırlarını fısıldadığı bir vaha vardı. Bu vaha, aşkın yolcuları için bir mola yeriydi. Gecenin ayazında, üç yolcu aynı ateşin etrafında buluştu: Mecnun, Leylâ ve Kerem. Her biri aşkın farklı bir ateşiyle yanıyordu.

Mecnun, çöllerin divanesi, saçları dağınık, gözleri yıldızlara dalmış, elinde bir avuç kumla Leylâ’nın adını sayıklıyordu. “Leylâ,” dedi, “sen bir hayal misin, yoksa ben mi hayalim? Çöller seninle anlam buldu, rüzgâr seninle konuştu. Ama sen hâlâ uzakta, hâlâ ulaşılmaz…”
Leylâ, oturduğu yerde sessizce gülümsedi.

Yozgat…
Bozkırın yüreğinde,
Rüzgârın saz çaldığı,
Güneşin alnını öptüğü diyar…

Tarih, toprağında saklı,

Geceye erdiğimde, rabbimin kapıları açılır,
Dilimde bir dua, kalbimde aşkın sancısı...
Ya Vedûd derim, aşk olur içimde yangın,
Ya Sabûr derim, sabırla diner kalbimin sancısı.

Esmâ'nın her biri bir kandil, bir dua, bir ışık,

Kadın…
Bir sırdır evrende,
Ay ışığında doğar,
Geceyle konuşur,
Ve bazen sadece susarak var olur.

Bir varmış bir yokmuş,

Zamanın bile hatırlayamadığı eski çağlarda,
Yıldızlarla yeryüzü arasında incecik bir perde varmış.
Bu perde, Peri Âlemi ile İnsan Dünyasını birbirinden ayırırmış.
Peri Âlemi…

İSTANBUL AŞKI

Ey mavi sulara düşen altın ışık,
Ey tarih kokan, rüyalara sığmayan şehir!
Sana vurgunum ben, sana yanık,
Her sokağın aşk, her taşın şiir.

Yeşilin bin bir tonu sarmış dağlarını,
Sisli sabahlar öper Rize’nin bağrını.
Kokusu çayın, buğusu duman,
Derin vadilerde yankılanır insan.

Fırtına Deresi, kudurur taşına,

Benim dünyam kara kış, deli bir poyraz olup savrulurken,
Güneşin bile bana sırtını dönmüş iken zemheri ayazında,
Ümitlerimin tükendiği yerde, sessizce ölümü beklerken, sen çıka geldin be,
Bembeyaz bir melek misali.
Bana can oldun nefes oldun
Bunu bana yapmayacaktın, kardelen çiçeğim.