Özer Baba Şiirleri - Şair Özer Baba

Bugün farklı bir gün, sevda içinde,
Kalbim çarpıyor, aşkın peşinde.
Ellerim ellerinde, dünya umrumda değil,
ondört Şubat'ta aşk bizimle!

Bu kalp seninle hep dolu!

Bayrağa sardılar seni, oğlum,
Kırmızı beyaz, kanınla boyanmış.
Elimde bir resmin, dilimde dualar,
Ama yüreğim, ah yüreğim paramparça kalmış.

Oğlum, vatan dedin, millet dedin,

SEN GİTTİN DE BEN KALDIM MI?

Sen gittin de ben kaldım mı?
Sana yolları, kendime yokuşları yazdım da
Bir seni silemedim, beni sildiğin gibi.
Yanmış bir mum gibi eridim sensiz gecelerde,

Bir odanın köşesi, soğuk ve karanlık,
Bir kadın oturur orada, sessiz ve yalnız,
Her şeyini kaybetmiş, darbelerle yoğrulmuş,
Bir hayat ki, sanki hiç yaşanmamış gibi.

Elleri çatlak, kalbi kırık,

Özer Baba’nın adımları neşe saçar,
Gözleri yıldız gibi, yüreği bahar.
Her sabah güneşe bir selam verir,
Hayat onunla güler, dünya şenlenir.

Toprağa dokunur, bir mucize yaratır,

Şiir Besk’in Doğuşu
20 Ocak 2025

Bugün bir tarih yazıldı yeniden,
Şiir Besk doğdu, dileklerle serden.
Mısralar Aramesk’le buluştu derinden,

Bir çığlık yankılanır boş sokaklarda,
Kimse duymaz, rüzgar savurur uzağa.
Gölgeler konuşur yalnızlığın dilinde,
Terk edilmiş yürekler sarılır acıya.

Tuğçe, canım kızım,
Hasretin düştü yüreğime, içimde bir kor gibi.
Uzaklarda parlıyorsun, ay gibi gökyüzünde,
Bir gün kavuşacağız, sarılacağım özlemle.

Bir mektup yaz bana kızım, sesin olsun rüzgârda.

Tutuldum bir deli sevdaya, ey gülüm,
Ne alevi var ne de çıngısı, kor bir ateş gibi.
Hem ruhumu hem bedenimi ısıtıyorsun,
Ama ne yakıyorsun ne de kavuruyorsun beni.

Ey benim güneşim, ayım, canım,

Bir zamanlar bu eller,
Şefkatle sarardı evlatlarını,
Şimdi titrek, çatlamış ve yalnız,
Tutup da sığınacak bir omuz arar, ama yok.

Pencere kenarında beklerim hala,