Sen bütün cinaayetlerini
''seni mutluluğa götürüyorum''
dediğin yol üzerinde işledin.
Sen ellerinle darağacına astığın hayallerime,
intihar süsü verip gittin.
Ben kimbilir kaç gecenin sabaha kavuşmasını izledim,
uykusuz ve yorgun...
Saymadım Kaç sevda kurşunu yedim senin ellerinden.
Bilmiyorum
kaç kez öldürdün beni hiç acımadan...
Sana adadığım hayatı mahvettiğinde anladımki;
Hayat aldanmak için değil,
yaşamak içinmiş...
Sen öyle bir yerde bıraktın ki beni,
Gündüz ile gece arasında,
Göz ile Yaş arasında,
Sevgi ile Nefret arasında...
Ölüm ile Kalım arasında...
Şimdi,
sakın,
Sakın ama sakın geri gelme..
Açılacak bir yaraya daha yer kalmadı yüreğimde..
Ve öylesine Çok Șey Varki Anlatacak,
Bir Sen Anlarsın,
Birtek sen varsın anlatabileceğim..
Ama ne yazık'ki Bir tek Sana,
özelliklede sana anlatamam...
Kayıt Tarihi : 4.6.2024 04:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!