Allah Allah ya Muhammed ya Ali
Pirim Abdal Sultan gönlümde evi,
Hünkarımdır Hacı Bektaş ı Veli,
Ayrı renk tek resim kırkların Cemi..
(bağlantı)
Kırmızı gül tüm allığı doğadan,
Çekmiş tüm özüne kokusun bahardan,
Gıdası güneş, toprak, ve sudan..
Ya damarlarında sıcak dolaşan,
Göklerde süzülüp uçan,
Yediği yeşil gülün yaprağından,
OLmak, Olacağı istenen kişilik ilanihaye,
Olduğunu sandığı kişilik değişken çünkü
tekamül devam ediyor.
Sahip olduğumuz kişilik içselleştirdiklerimizdir.
Çıkarına göre rengarenk tavır,
Tutunmak için sen zalimi kayır,
Acın tatlın yalan herkesi kandır,
İnsanlığımızdan utanır olduk.
Gönül ayrı, gülüşler sahte yüzden,
Göklere atalım şöyle bir manşet.
Memleket insanı: uyan bi zahmet,
İNCİRİN gönlü hoştur, ama kesret
Yeter artık insan, yoğrul kıyam-et
Araç, amaç etme süreti terket,
Bileği zincirlenmiş köle için,
Bir ümit vardır hep kurtuluş için,
Aklına vasi atayanlar için,
Hiç ümit yok, izin vermezse Zihin.
Pınar başına varanlar,
Sevgi içip kananlar,
Kevser ile yunanlar,
Veren gelsin KONYA’mıza
Ahitlerinde duranlar,
Taş gönüllü gülse, dikeni batar,
Gönlü gülşense, yağı bala katar,
Kokusu güle benzer, içini yakar,
Zehrin tadı, balda, bilinmez imiş,
Mansur, Rumi, Himmet, nice ozanlar,
Bilemedik nasıl bir çağa böyle rast geldik
Kendimizi sevdiklerimize şemsiye edip de gerdik
Domuzu, kuşu, sarsı, yarasa kırım kongo sonunda koronayı gördük,
Adı illere kalsın bu illetin dört duvara kapandık düştük.
Başka hastalığa bakan yok dursun ölün aç bilaç
Olmamasına delalet düşer felek hep peşime
Şaşırım denk giderse kar yağdırır başıma
Gülüm kurur, su karışır hep aşıma,
Mevsim değişir devran döner de eser yel gibi değişmiyor kör talihim.
Akıl sır ermez nedamet gelir hep işime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!