Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

Soldum yaprak gibi dallarından,
Yele kapıldım tozlu yollarından
Geçtim şu dünyanın ormanlarından,
Kabarıp topraktan, boylara geldim.

Kapıldım bir demdi gül yüzlü yare,

CANANIM

Ol Harun hazine alsam elime,
Söyle sensiz yalan dünya neyime,
Sen yanma can ben yanarım yerine,
Cananım, habibim, yaranım dost dost..

DOSTUM
Değişir be gardaş, aynı kalmaz zamanla,
Çoğu hakka, yola, levhaya pek uymaz anla,
Dümeni iyi tut, gönlünce salla petalla,
Yoldaş bellediğin, sapaklarda satar can dostum.

Müzminleşir acı içine salma,
Bırak da gitsin can, anıp kanatma,
Demir tav da gerek, yarına atma,
Yalınızım, insan soğuyor canım efendim.

Güz gelmeden dostum bülücü sayma,

Çiçeği dalı ki sarkar tubadan,
Hani bebişe de, geçer anadan,
Mevla esirgesin kemden nazardan,
Gül demişler ona canım efendim.

MERHABA...
Selam ile edip seda,
Getirdiniz bize sefa,
Irmak olup deniz derya,
Gelen dostlara merhaba,

Can var:sözü yüzü gülüşü derman,
Var albenisi her an yeniden doğan,
Can var: sanki sanırsın karabasan,
Ömür rendesi her an elinde olursun ziyan..

Can var: dokusu çiçek, renk renk elvan elvan,

Can vardır..!
Yüzüne bakarsın geceni aya çevirir,
Çölde isen ateşi suya çevirir,
Kimi: El değer toprağa çöle çöpe çevirir,
Kimi:Güneş açan yüzün batar bineğinde seni yaya çevirir,
Kimi: El değer çalıya kokan çiçeğe güle çevirir..

Küçüğüm hoş gel buralara,
Takma boşver gir havalara,
Meydan oku geçen yıllara,
Haydi elden çak şimdi,
Haydi coş şimdi,
Çek git uzaklara,

Kandağımın içine doğdu güneş,
Işığında birleşti kaşık tabak birbirine eş
Özledim dost gel diyemediğimden,
Çay demledim can, dedim di..

Gitmelerin buruğu çöktü yüreğimin dibine,