mutsuz dünyanın
üç mutlu insanı
bir; iyi bir baba
iki; iyi bir anne
üç; iyi bir çocuk
Gözlerimde aşkın kıvılcımları parıldıyor
Şimşek gibi çakıyor bakışlarım
Kanım daha bir hızlı dolaşıyor damarlarımda
Işık hızıyla yarış yaparcasına
at sırtındayım
elimde mızrağım
yel değirmenine doğru
koşturuyorum
otuz beş adım saydım
geçti otuz beş yaşım
kıvrımlı satırlar arasında
yürür düşüncelerim
dört mevsim bir olur
ıslanır, üşür ve yanar kalemim
ben hiç doğmadım
bebek, çocuk, genç, erişkin olmadım
ne anam, babam, kardeşlerim oldu
umutlarım camekan bir asansörde
kat be kat çıktılar
bir, iki, üç, dört,...otuzdört
yaşamı gördüler
bildiler iyiyi-kötüyü
ağladılar-güldüler...
halimi gör
ve beni sarhoş bil
korkarak
tiksinerek geç yanımdan
uzaktan uzaktan
git yolunca
ah sevda,
kara sevda
alıverdin beni koynuna
koynunda ben
biçareyim
ne de zavallıyım
baktığını görmeyen gözlerim
seni de görmez, güzelliğini de...
boşuna geçme kapımın önünden
boşuna arzı endam eyleme
bakarım sadece, öylece...
kör değilim, körden beterim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!