suskun dünyada
ölüme vurur saatler
kızıl bulutlardan
kırmızı yağmur yağar
tik tak, tik tak...
ses verir çatılar
eksile eksile çoğalıyoruz
şeklimiz şemalimiz
adımız insan kalsa da
reddetsek de gerçekleri
en hakikisinden
mahlukat oluvermişiz
insanlara tepeden bakınca
küçük bir karınca gibi
ezilesi görünüyorlar
ta ki asansöre binip
aşağıya inene kadar
ta ki aralarına katılıp
bana siyah deme anne
siyah ölüme giden yolmuş
tek şeritli
babamın gittiği yönmüş
gidip de dönmediği
sırtımda ağır bir yük
çıkıyorum yokuşlardan
çukurlar, engeller
taşlar, çakıllar
yürüyorum
ardıma bakmadan
ağlayan gözlerin
bir çiçeğin
bahar sabahına uyanması gibi
güler bir süre sonra
denizden yeni çıkmış balığın
üzerindeki yaldızlar gibi parlar
hiçlik kavramında
bütünleşmiş bir gençlik
yürüyor, baldırı çıplak
düşünceler arasında
sağına soluna bakmadan
anaya babaya aldırmadan
güzel insan bulmak
başlangıç ile son arasında
aşk ile yaşamayı düşünmek
çölde serap görmek
mucize ummak gibi
değil mi arkadaş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!