Gözlerimde çöl
Susuz topraklar içinde
Umut solar,
Tasarladığım hayallerin bitiminde...
Bir kıvılcım...
Kayıplıklarında ruhumun
Bir şehir gizli uğramadığı kimsenin
Kırık dökük harabelerde
Terkedilmişliğin acısı gizli
Sahipsiz ve unutulmuş
Yalnız ve yorgun
Kapa o güzel gözlerini
Canımı yakıyor bakışların
İçinde sevgiyle bakmadıkça bana
Kopuyor içimden bir şeyler
Körüklüyor içimde ki ateşi
Tetikliyor beynimi;
Sürgün olmuşum yokluğunda
Sürü sürü kederler geçiyor içimden
İsterdim ki şiirlerim hep umut dolu olsun
Ve mutluluk olsun içlerinde
Ama içimden yazmak gelmiyor
Güneşimi kapatan bu karanlıkta
Gözlerinde birşeyler var, görüyorum
Yavaşca söyle bana, çekinme
Hissediyorum birşeyler değişiyor içinde
Kendi boğma hüzünlere
Ve ağlama boşuna
Çünkü sen mükemmelsin
Aydınlık günler geçti
Her yaz güneş doğardı erkenden
Ama artık bitti
Uzun bir kış var önümde
Atlatması zor bugünleri
Uyku tutmadı yine
Rüzgarın uğultusuyla kalktım
Aklımda geçmişin binbir anısı
Ve yine yazmaya başladım
Gecenin dördünde
Gidiyorsun
Gidiyorsun arkana bakarak
Ardında Sensizliği ve sessizliği bırakarak
Gidiyorsun üzülerek ve ağlayarak
Ardında hüznü ve yağmuru bırakarak
Sen ve onlar
Bambaşkaydın, apayrıydın
Gözyaşların düşerken kirpiklerinden
Gözlerinin yansıması geçerdi içimden
Düşler birikirdi içime
Geceleri taşardı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!