Ozan Efe Şiirleri - Şair Ozan Efe

kızım benim
sarkıtmadın kolumuzu
omuzdan aşağı
umarsız kalmadın
umarsız koymadın

her inişin yokuşu
bitiverir bir koşu
naz etme a güzelim
sende istedin poşu

göz kırptın gel dedin

bir kibritle
tutuştu dağ kültü
yandı yüzbinlerce dikili
yandı yüzbinlerce canlı

daraldı yürekler

yiğidin elinde sevgi sunumu
peteğe işlenen balı da benim
yeşile uzanmış kışın sonumu
dalında çiçeğin alı da benim

ormanlığı yoksa yamaca yürü

kalkışmalarla
büyürken derinden
yüreğimi dağlamadan
gel gayrı
alt üst etme benliğimi
bil yeter seni sevdiğimi

su kuyularda
yıldız yıldız
uyuduğu anda
yalnızlığı demledim

gökyüzü gece mavisi

kuşları uzaklaştı
tarlası neden çorak
kendine tuzaklaştı
denizler neden kurak

buğdayın başağında

çığar yumurcak
kanada dolar sevda
yığar kumrucuk

gece olmasa
almasa bile masa
gölge dolmasa

dört nala gider
yeleleri yelinde
doludizgindir